W polskiej służbie zdrowia funkcjonuje taki model, że aby dostać się do lekarza specjalisty, należy najpierw udać się do lekarza rodzinnego, a więc tak zwanego pierwszego kontaktu. Wówczas to właśnie nasz lekarz rodzinny podejmuje decyzje, czy będzie leczył nas samodzielnie, wsparty swoja wiedza, czy też uzna, że niezbędne jest leczenie podjęte przez specjalistę albo też po prostu konsultacja medyczna ze specjalistą. Wówczas otrzymujemy odpowiednie skierowane do lekarza specjalisty, sprawdzamy, w którym gabinecie są mniejsze kolejki do poszczególnych lekarzy z tej specjalności (niestety kolejki są w większości przypadków ogromne) i czekamy na swój termin wizyty. Jednak powinniśmy wiedzieć, że nie do każdego specjalisty będzie wymagane skierowanie od lekarza rodzinnego – jeżeli chcemy na przykład udać się do okulisty, czy to w przypadku pogorszenia się naszego widzenia, czy jakichkolwiek kłopotów z oczyma, nie będzie to wymagało skierowania od lekarza rodzinnego. Podobnie działa nasz system zdrowotny, jeśli zechcemy udać się do lekarza psychiatry czy też do lekarza dermatologa, czyli jak to się inaczej mówi – do lekarza skórnego – wówczas również wymagany jest tylko dowód naszego ubezpieczenia, a więc potwierdzenie możliwości skorzystania z publicznej, bezpłatnej służby zdrowia – jeśli nie mamy ubezpieczenia, pozostaje wizyta prywatna.
Do jakiego specjalisty idziemy bez skierowania
