Zespół Downa jest zespołem wad wrodzonych, za które odpowiedzialny jest dodatkowy chromosom 21. Choroba ta, zwana również mongolizmem, opisana została szczegółowo pod koniec XIX wieku. najbardziej charakterystycznymi cechami tej choroby są znacznie obniżona zdolność intelektualna. Wyróżnia się również zaburzenia rozwojowe: naiwność, powolność myślenia, brak analitycznego myślenia. Częstotliwość narodzin dziecka z zespołem Downa określa się na ok. 1 przypadek na 900-1000 urodzeń. Osoby z zespołem Downa charakteryzują się również określonymi cechami fizycznymi. Do najbardziej charakterystycznych zaliczamy: pojedyncza bruzdę wewnątrz dłoni (u osób zdrowych są to dwie bruzdy), fałda nad powieką, która powoduje kształt oka w formie migdału, krótsze kończyny, słabsze napięcie mięśniowe, oraz duży język, który często nie mieści się w ustach, płaski profil twarzy, zez, wrodzona zaćma, niewielkie małżowiny uszne. Znacznie zmienił się jednak komfort życia osób chorych na zespół Downa – w ostatnich dziesięcioleciach zwrócono baczniejszą uwagę na zapewnienie takim osobom lepszej opieki lekarskiej, większej akceptacji środowiska, w którym dorastają. Ważnym etapem rozwoju takich osób jest ich nauka oraz edukacja i szkolenia, które pozwalają im lepiej adaptować się w środowisku. Podczas tych zajęć rozwija się ich funkcja poznawcza, poprzez proste ćwiczenia uczą się oni jak funkcjonować w społeczeństwie oraz dbać o siebie samodzielnie.
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply